امسال(2025) اعلام شده  که کنسرت اول ماه می(به ایتالیایی PRIMO MAGGIO) بزرگترین رویداد موسیقی زنده رایگان در اروپا است. این رویداد که سابقه اش سال 1990 است، توسط CGIL ،  CISL و UIL برگزار  سالانه در رم برگزار می‌شود و صدها هزار تماشاگر را به خود جذب می‌کند. این کنسرت همچنین به طور کامل از شبکه های RAI 3 و RAI Radio2 به صورت زنده پخش می شود. یک ماراتون موزیکال ، یک برنامه تلویزیونی جذاب و یک رویداد خیابانی به طور همزمان، با هدف جلب رضایت همگان با حفظ کیفیت بالا و با پس زمینه ای از محتوای اجتماعی که همیشه حضوری و زنده است. ویژگی‌های دوگانه  تلویزیون/میدان باز اجرا(امسال میدان معروف سن جیووانی رم) به مراتب جذاب‌ترین جنبه رویدادی است که با سه دهه سابقه، هنوز هم  مخاطبان هدف فوق‌العاده وسیع و متنوعی را در بر می‌گیرد. بنابراین عرضه هنر به مخاطبان مختلفی تبدیل می‌شود که در رویدادهای موسیقی ایتالیایی مشابهی ندارند ، قالبی که هم نوجوان و هم تماشاچی بزرگسال را که به راحتی جلوی تلویزیون در خانه می‌نشیند، درگیر می‌کند. به تعبیر تبلیغاتی برگزار کنندگان: این قدرت واقعی و ویژگی مطلق کنسرت اول ماه مه در رم است.

البته روایت ها و مراسم سیاسی تر دیگری هم برگزار می شود مانند برنامه ای در میلان (پیش از این روز و به استقبال آن در 19 آوریل) که چنین خود را معرفی می کند: این وضعیت که هر روز پوچ تر و بی حاصل تر می شود، باید پایان یابد، می توان آنرا حذف کرد، نظم اجتماعی جدیدی امکان پذیر است...کارگران به طور فزاینده ای مصمم به غلبه بر این نظم اجتماعی هستند، این، فردا در اول ماه می نشان داده خواهد شد(فردریش انگلس،30 آوریل 1891) در ادامه برگزار کنندگان می نویسند: {کمون بین الملل اول مه 2025) : دنیای امپریالیسم در حال بازگرداندن بربریت است: بیگانه هراسی، مسلح سازی مجدد، اروپایی گرایی صلح طلبانه در خستگی. فقط انترناسیونالیسم پرولتری می تواند با سمی ترین ناسیونالیسم ها از ناسیونالیسم اروپایی گرفته تا ناسیونالیسم آمریکایی، روسی و چینی مقابله کند.

این جریان ها طبعا به دنبال حفظ ماهیت سیاسی و مقاومتی روز کارگر هستند اما در اقلیت می باشند. رویکرد مارکسیسم ارتدوکس هنوز هم در ایتالیا وجود دارد اما نمی تواند جنبش بزرگ و موثری ایجاد نماید. روز کارگر نیز به جشنی سرتاسری بدل شده است و سایر مطالبات کارگری از مسیرهای دیگر پیگیری می شود. روز کارگر در ایران نیز همزمان با این روز جهانی است اما سه تفاوت بین ایران وایتالیا احساس می شود:

- وضعیت فعلی این روز جشن به پاس پیروزی ها و دستاوردهای کارگری و تکریم و شادی از این موفقیت هاست، اما در ایران هنوز به جایگاه خاص روز کارگر در حافظه فرهنگی نرسیده ایم.

- این روز تعطیلی سراسری است امادر ایران صرفا کارگران می توانند از تعطیلی استفاده نمایند. طبعا در ایتالیا همه جامعه با مساله روز کارگر به لحاظ ذهنی درگیر شده  ومی شوند

- محوریت رویدادها، عمومی و با نهادهای مدنی است اما در ایران بیشتر رویدادهای رسمی تفوق دارد

یکی از مهمترین مسیرهای پیگیری مطالبات کارگری البته در ایتالیای امروز، شوپرو یا اعتصابات تنظیم شده و هدفمند یک سندیکا و گروهی از نیروهای کار است که هرچند منجر به اختلال و نارسایی هایی می شود اما بیشتر ماهیت رسانه ای و رساندن صدای مطالبات را دارد. طبعا منجر به چانه زنی هم می شود اما می توان گفت عادی و نوعی سیاسی زدایی شده است. مثلا خود وزارت حمل و نقل و راه ایتالیا در تارنمای رسمی اش فهرست شوپروهای هر سال را منتشر و اطلاع رسانی می کند. در بخش ریلی، هوایی و خصوصا شرکت های اتوبوسرانی شهری.

نهادسازی و تنظیم گری اعتصاب نیروی کار

مهمترین نهاد صیانت و کنترل و تشخیص صحت و به نوعی مجوز اعتصاب کارگری و هر عضو سندیکا در ایتالیا؛ کمسیون صیانت شوپرو می باشد. کمیسیون صیانت اجرای قانون اعتصاب در خدمات عمومی اساسی یک مرجع اداری مستقل است که به موجب قانون شماره صد و چهل و شش 12 ژوئن 1990. 146 و اصلاحات و الحاقات بعدی آن ایجاد شده است و وظیفه دارد تعادل عادلانه بین اعمال حق اعتصاب و برخورداری از حقوق مندرج در ماده 11 قانون اساسی برای سایر مردم را تضمین کند. کمیسیون مرکب از پنج نفر است که به پیشنهاد رؤسای مجلس نمایندگان و مجلس سنای جمهوری از بین صاحب نظران قانون اساسی، قانون کار و روابط صنعتی انتخاب و با حکم رئیس جمهور منصوب می شوند. به منظور انجام وظایف خود به عنوان ضامن نهادی توازن بین حق اعتصاب و حقوق کاربران، این سازمان دارای اختیاراتی برای نظارت بر رعایت قوانین رویه ای است که بر اعمال حق اعتصاب در زمینه خدمات عمومی اساسی حاکم است، اختیاراتی نظارتی برای تنظیم تعارض احتمالی و دارای اختیار لغو برای  رفتاری که  با قوانین تعیین شده مخالف است. به منظور پیگیری اهداف نهادی منتسب به آن، قانون مقرر می‌دارد که کمیسیون دریافت کننده کلیه درخواستها، تصمیمات اعتصابی و اطلاعیه در خصوص پرهیز دسته جمعی از کار در خدمات عمومی  است. نظارت سیستماتیک اعتصابات در خدمات عمومی اساسی که توسط کمیسیون انجام می شود، این سازمان را به یک رصدخانه ممتاز درگیری های جمعی و یک مرکز اسناد تبدیل می کند که به طور پویا به توسعه «تقویم اعتصاب» کمک می کند. دفاتر کمیسیون، بر اساس اطلاعاتی که روزانه پایگاه داده آن را تغذیه می کند، «تقویم اعتصاب» را تهیه و از طریق ابزار دیجیتالی در وب در دسترس قرار می دهد که به کاربران شهروندان و طرف های اجتماعی علاقه مند (اتحادیه های کارگری، ادارات و شرکت های ارائه دهنده خدمات) اجازه می دهد تا اطلاعات بلادرنگی را در مورد اعتصاباتی که بر خدمات عمومی اساسی و برنامه های سازمان ها تأثیر می گذارد، به دست آورند.

منابع: https://www.romatoday.it/eventi/cultura/concerto-primo-maggio-roma-finalisti-contest-artisti-emergenti.html

https://www.cgsse.it/calendario-scioperi

https://scioperi.mit.gov.it/mit2/public/scioperi